Dynamiczny rozwój diagnostyki ultrasonograficznej, który nastąpił w ostatnich latach sprawił, że coraz więcej lekarzy weterynarii zajmujących się leczeniem chorób bydła wykorzystuje badanie ultrasonograficzne w codziennej praktyce klinicznej. Stało się to możliwe dzięki rozwojowi nowych technik obrazowania, ale także wprowadzeniu wysokiej jakości przenośnych aparatów ultrasonograficznych. Upowszechnienie ultrasonografii wynika ponadto z faktu, że jest to jedno z nielicznych badań obrazowych, w pełni bezpieczne zarówno dla pacjenta, jak i wykonującego je lekarza, co ma szczególnie znaczenie w warunkach terenowych.
Ultrasonografia jest częścią współczesnej medycyny bydła i na ogół kojarzona jest z badaniem ginekologiczno-położniczym. Niemniej jednak powszechnie stosowana w warunkach terenowych głowica liniowa rektalna z powodzeniem może zostać wykorzystana do badania innych narządów i układów, m.in. układu pokarmowego, oddechowego bądź moczowego. Badanie ultrasonograficzne umożliwia natychmiastowe połączenie obrazowania z badaniem podmiotowym (wywiadem) i przedmiotowym zwierzęcia, przyspieszając właściwe rozpoznanie lub trafnie ukierunkowując dalszą diagnostykę. W wielu sytuacjach pozwala również uniknąć zbędnych bądź inwazyjnych procedur diagnostycznych, przyczyniając się tym samym do wspomagania i utrzymywania dobrostanu zwierząt.
„Diagnostyka ultrasonograficzna bydła w praktyce”, to opracowanie zawierające ponad 200 sonogramów i schematów oraz 100 filmów, które przedstawiają nie tylko prawidłowy obraz ultrasonograficzny narządów, ale w szczególności obrazy patologiczne, obserwowane w poszczególnych jednostkach chorobowych. W podręczniku znajdują się również wskazówki i uwagi, które mogą okazać się pomocne w rutynowym wykorzystaniu tej metody obrazowania.
